Ботақаным-бөбегім
Ботақаным-бөбегім,
Қара көзің мөлдіреп,
Қызықтырмай қоймайды
Жібек жүнін үлбіреп
Қарасам, көз тоймайды.
Ботақан
Екі көзің мөлдіреп,
Кекіл шашың желбіреп,
Енең жүрген далаға
Көп қарайсың елжіреп.
Қасыңда өзім тұрмын ғой,
Досың барын білдің ғой.
Сенен ұзап кетем бе,
Шыр айналып жүрмін ғой.
Өзгелердей алысып,
Ойнамайсың жарысып.
Көтере алмай аяғың
Кетер ме екен майысып.
Жүресің тек монтиып,
Қос өркешің селтиіп.
Қарап жүріп қорқамын
Қала ма деп жел тиіп.
Боташым
Айналайын жан ботам!
Кіп кішкентай ақ ботам!
Айым, күнім, боташым,
Қуанады анашым.
Шұбат пен бота
Ac артынан,алдыға шұбат келді,
Біреу татып,біреулер сынап көрді.
«Қызылқұмның» қиылып қыз-келіні,
Шұбат емес, бір шара шуақ берді.
Ақбоз үйдің есігі айқара ашық,
Гулесуде жігіттер тайғаласып,
Бота сонда боздаса байлаудағы,
Шұбат ішіп, қалайша жәй табасың?!
Бір ботаның сондағы боздауын-ай!
He басына күн туды, боздағым-ай,
¥мыт болған уайым, мұңды өкеліп,
Алпыс екі тамырды қозғауын-ай!
Елестеді ел ауып баратқандай,
Жетім бе, әлде жесір ме, зар атқандай
Қайтқан қаздай қазақтар ертедегі,
Сардалаға сағыныш таратқандай.
Осы екен ғой ботадай боздау деген,
Естімеп ем,естідім…
Қозды-ау денем.
Боталардың боздауы тозбапты әлі,
Адамдардың боздауы тозғанменен.
Айнура
Кешірім "Кешіріңіз", - деді ол, - өлеңге өкініш пен өкініш сезімін қосады. Бұл тақпақ мөлдір көздер мен шаштар бейнеленген, есеңгіреген және сенімсіз болып көрінетін адамның жарқын бейнесін бейнелейді.